Między działaniem lub zaniechaniem sprawcy, a powstałym ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu musi zachodzić związek przyczynowy, który oznacza, iż bez tego zachowania się sprawcy skutek by nie nastąpił.
Ciężki uszczerbek na zdrowiu można popełnić z winy umyślnej, jak również z winy nieumyślnej. Zapytaj naszego adwokata o różnice między tymi formami.
Zaliczenie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, jako ciężkiego uszczerbku na zdrowiu następuje w oparciu o poniższe kryteria:
- anatomiczne (np. kalectwo);
- funkcjonalne (np. nieprawidłowości w funkcjonowaniu narządów);
- fizjologiczne (np. choroba);
- społeczne (np. utrata zdolności do pracy zarobkowej);
- estetyczne (np. zeszpecenie twarzy).
Pamiętać należy, iż ustawa wymaga, aby nastąpiła całkowita utrata wymienionych w przepisie zdolności: wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia. Pozbawienie np. jednego oka, ucha itd., stanowi jedynie inny ciężki kalectwa określone pkt 2 powołanego przepisu.
W ramach ciężkiego uszczerbku na zdrowiu określonego w art. 156 § 1 pkt 2, wymienione zostały cztery kategorie chorób: chorobę nieuleczalną, chorobę długotrwałą, chorobę realnie zagrażającą życiu i trwałą chorobę psychiczną. Za długotrwałą chorobę, należy uznać chorobę, która narusza funkcjonowanie organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy (zob. wyrok SN z 26 VII 1972 r., RW 6/72). Chorobę realnie zagrażającą życiu, to choroba, której nasilenie stwarza bezpośrednie zagrożenia życia. Przy czym choroba ta nie musi być długotrwała.
Po więcej informacji na temat ciężkiego uszczerbku na zdrowiu odsyłam do adwokatów z naszej Kancelarii.
Autor
18.05.2014 r.