Nie stanowi zniesławienia zarzut podniesiony w toku procesu sądowego, pod warunkiem, że działanie sprawcy zmierza do obrony własnego interesu w sprawie oraz zarzut postawiony jest we właściwej formie i nie zmierza wyłącznie do poniżenia osoby, której został postawiony.
Powyższa teza wynika z orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2007 roku, w sprawie o sygn. akt: IV KK 75/07.
Stan faktyczny w rozpatrywanej sprawie oparty był na tym, iż oskarżyciel prywatny, wniósł prywatny akt oskarżenia wobec oskrażonego, który w piśmie procesowym w sprawie cywilnej, pomówił oskarżyciela prywatnego o takie postępowanie i właściwości, które mogą go poniżyć w opinii środowiska i narazić na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 KK.
Sąd I instancji uniewinił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu. Apelację od wyroku wniósł pełnomocnik oskarżyciela prywatnego, zarzucając wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych polegających na przyjęciu, że czyn zarzucony oskarżonemu, w prywatnym akcie oskarżenia, nie zawiera znamion karalnego zniesławienia z art. 212 KK. Sąd II instancji utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.
Od tego wyroku została wniesiona kasacja przez adwokata pełnomocnika oskarżyciela prywatnego. Kasacja została uwzględniona przez Sąd Najwyższy w opraciu o poniższą argumentację:
"Należy przypomnieć, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego został wyrażony pogląd, iż nie stanowi zniesławienia zarzut podniesiony w toku procesu sądowego, pod warunkiem, że działanie sprawcy zmierza do obrony własnego interesu w sprawie oraz zarzut postawiony jest we właściwej formie i nie zmierza wyłącznie do poniżenia osoby, której został postawiony (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 1970 r. V KRN 31/70 w: Kodeks karny z orzecznictwem, opr. K. Janczukowicz, Gdańsk 1996 r., s. 571; H. Rajzman, Przegląd orzecznictwa, Nowe Prawo 1971 r., Nr 3, s. 393). Zaprezentowany pogląd znajduje wsparcie w doktrynie: „Nie stanowią bezprawnego zniesławienia zarzuty stawiane w obronie własnych praw, kierowane do władz (zawarte w pismach procesowych, doniesieniach pokrzywdzonych o popełnionym przestępstwie, pozwach rozwodowych). Legalność takich zarzutów uzależniona jest jednak od potrzeb wynikających z zagrożenia własnego prawa i konieczności wykazania niebezpieczeństwa dla własnych praw ze strony postępowania lub właściwości innej osoby lub podmiotu zbiorowego” (A. Zoll w: B. Bogdan, K. Buchała, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel. A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz. Zakamycze 1999 r., t. II, s. 660)."
Chcesz uzyskać dostęp do całego orzeczenia? Skontaktuj się z naszym adwokatem.
Autor
22.04.2015 r.